Οι ΑμεΑ του Δήμου Χαλκιδέωνχρειάζονται την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Χρειάζονται ελευθερίες, νομοθεσίες και προσβασιμότητα σε χώρους και επιχειρήσεις. Ζητούν σεβασμό και τίποτα περισσότερο.
Πριν από 28 χρόνια, ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 3η Δεκεμβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, προκειμένου να διευρύνει την ενημέρωση του κοινού, προωθώντας τα δικαιώματα και την ευημερία των ΑμεΑ σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.
Πεποίθησή μου είναι πως για να έχουν ουσία οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις, πρέπει να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις που θα προωθήσουν τα δικαιώματα και την ευημερία των ΑμεΑ, σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποίησα επαφές με το Γραφείο Εξυπηρέτησης ΑμεΑ στην Χαλκίδα και το σωματείο με την επωνυμία «Πανευβοϊκός σύλλογος υποστήριξης και κοινωνικού ακτιβισμού υπέρ των δικαιωμάτων των αναπήρων πολιτών -ΠΟΛΙΤΗΣ ΑμεΑ»-γνώστες του θέματος, ώστε να ενημερωθώ για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούν οι ΑμεΑ
Ιδιαίτερα για τους ενήλικες ΑμεΑ καταγράφηκαν οι εξής ανάγκες:
1) Μείωση του ποσοστού Αναπηρίας απο 80% και άνω σε 67% και άνω στην ΔΕΥΑΧ ώστε να δικαιούντε το ειδικό τιμολόγιο περισσοτερα άτομα. Όπως δηλαδή γίνεται σε άλλους δήμους. Θα φέρω την πρόταση αυτή στο Δημοτικό Συμβούλιο προς σηζήτηση.
2) Πολιτική Προστασία για ΑμεΑ και εμποδιζόμενα άτομα, αυτή η επιλογή υπαγορεύεται αφενός από το γεγονός ότι τα ακραία φαινόμενα (καύσωνες, πλημμύρες, παρατεταμένες ξηρασίες, πυρκαγιές) επανέρχονται με μεγάλη συχνότητα και με καταστροφικές συνέπειες, λόγω της κλιματικής αλλαγής, και αφετέρου από την πραγματικότητα ότι η κοινωνική ομάδα των αναπήρων μαζί με τον εμποδιζόμενο πληθυσμό (ηλικιωμένα άτομα/παιδιά σε καροτσάκια, προσωρινοί τραυματίες, εγκυμονούσες), αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 45% του πληθυσμού της Χαλκίδας, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοείται. Με αυτό το σκεπτικό το Δημοτικό Συμβούλιο της Χαλκίδας θα πρεπει να ξαναδεί το θέμα αυτό, με σκοπό τη λήψη των σωστών μέτρων, έτσι ώστε αυτά να συμπεριλαμβάνουν τα ανάπηρα και τα εμποδιζόμενα άτομα. Θα φέρω τα παρακάτω μέτρα στο Δημοτικό Συμβούλιο προς συζήτηση.
1. Καθολική ενημέρωση, με δημιουργία προσβάσιμου πρωτοκόλλου, σήματα– ενημερωτικού υλικού για τα μέτρα αυτοπροστασίας.
2. Οικειοθελή καταγραφή μέσω της λήψης εξατομικευμένου ιστορικού (πχ συνθήκες διαβίωσης, τηλέφωνα μελών οικογένειας, ιατρών, κοινωνικών επαφών) από την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου. Στήριξη τους, σε πρακτικά θέματα με την συνδρομή εθελοντών, συλλόγων και του γραφείου Εξυπηρέτησης ΑμεΑ στην Χαλκίδα.
3. 24 ωρη Δημοτική γραμμή τηλεφωνικής επικοινωνίας και με μηνύματα.
4. Διάθεση του προσωπικού του Δήμου που γνωρίζει την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα(ΕΝΓ) για επικοινωνία με κωφούς/ές και βαρήκοους/ες, σε περιπτώσεις έκτακτων συνθηκών.
5. Μεταφορά των αναπήρων και των εμποδιζόμενων ατόμων με τα προσβάσιμα λεωφορεία της Δημοτικής Συγκοινωνίας του Δήμου.
6. Καταγραφή των προσβάσιμων από ανάπηρα και εμποδιζόμενα άτομα, χώρων στα όρια του Δήμου Χαλκιδέων, για τις περιπτώσεις που θα απαιτηθεί η φιλοξενία τους.
3) Για τα παιδιά ΑμεΑ:
α) Δημιουργία κέντρων ημερήσιας φροντίδας αλλά και 24ωρης διαμονής
β) Διασφάλιση της συνέχισης λειτουργίας των Ειδικών Σχολίων
γ) Παραχώρηση σχολικών βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή: Αποδεδειγμένα, οι ΑμεΑ μαθητές/ριες μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα μέσω ηλεκτρονικών μέσων (υπολογιστές, τάμπλετς κτλ). Π.χ. μαθητές με πρόβλημα όρασης μπορούν να μεγεθύνουν τα κείμενα ή/και να τα ακούσουν στον υπολογιστή τους.
δ) Εξειδίκευση εκπαιδευτικών στη διδασκαλία παιδιών με αναπηρία.
ε) Δημιουργία καλοκαιρινού κατασκηνωτικού χώρου για ΑμεΑ στα όρια του Δήμου Χαλκιδέων.
Επιπλέον:
Χρειάζεται να υιοθετηθούν σωστές τεχνικές προδιαγραφές για πεζοδρόμια, πεζόδρομους, πλατείες, δημόσια κτίρια και επιχειρήσεις. Η δημιουργία ραμπών σε δημοσίους χώρους, οι ράμπες σε εισόδους κατοικιών/ πολυκατοικιών, η διαπλάτυνση θυρών, τα λειτουργικά σπίτια είναι μερικά από τα ζητήματα που τίθενται στους αρμοδίους.
Είναι αναγκαία τα προσβάσιμα λεωφορεία
Επιβάλλεται να σεβαστούμε τους χώρους στάθμευσης των ΑμεΑ, αλλά και τους χώρους που χρειάζονται. Να μην σταθμεύουν, δηλαδή, τα αυτοκίνητα πάνω στις ράμπες των πεζοδρομίων ή σε εισόδους που κλείνουν την πρόσβαση. Να σκεφτόμαστε πάντα ότι από ένα σημείο μπορεί να περάσει ένα αναπηρικό τροχοκάθισμα, όπως και μια μητέρα με το παιδί της στο καροτσάκι.
Ήρθε η ώρα ο δήμος μας να εκπονήσει ένα σχέδιο. Τόσο για κάλυψη κόστους μετατροπών μετά από απόκτηση αναπηρίας, αλλά και για απόκτηση τουαλετών ΑμεΑ σε όλους τους δημοτικούς χώρους.
Να μελετηθεί το ενδεχόμενο οι Δομές / και τα ΚΕΠ να έχουν πάντοτε δίπλα τους άτομο που να επικοινωνεί στη νοηματική γλώσσα.
Αντί Ημέρα Αναπηρίας, μπορεί να εξεταστεί η πιθανότητα να καθιερώσουμε έναν Μήνα Αναπηρίας, κατά τον οποίο θα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και σεμινάρια και θα δοθεί ο λόγος στους ίδιους τους ΑμεΑ να μιλήσουν για τα βιώματά τους.
Όχι μόνο μια ημέρα τον χρόνο, αλλά κάθε μέρα, ο κάθε ένας και η καθεμιά από εμάς πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι ΑμεΑ είναι ισότιμοι πολίτες και άτομα που χρειάζονται υποδομές για να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή ως ίσοι μεταξύ ίσων. Χρειάζονται την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Χρειάζονται ελευθερίες, νομοθεσίες, χώρους και προσβασιμότητα. Ζητούν σεβασμό και τίποτα περισσότερο.
